1974 Denizli doğumluyum. İlk ve orta öğrenimimi Denizli’de, yüksek öğrenimimi ise Amerika Birleşik Devletleri’nde, Boston’da tamamladım. İşletme bölümünden mezun oldum. 1998’de 

 

grup şirketlerimizden Dentaş Kağıt ve Ambalaj A.Ş.’de çalışmaya başladım. 3 sene Dentaş’ta görev yaptıktan sonra şu anda halen çalışmakta olduğum Abalıoğlu Tekstil Sanayi A.Ş’de 

 

ihracat sorumlusu pozisyonuna geldim. İş birim yöneticiliği ve genel müdürlükten sonra halen Abalıoğlu Tekstil Grup Başkan Yardımcısı olarak görev yapıyorum. Ağırlıklı olarak 

 

grubumuzun Mısır’daki yatırım projelerini, uluslararası ilişkilerini ve pazarını takip ediyorum.

 

 

 

Abalıoğlu Tekstil bu sene 66. kuruluş yıldönümünü kutlayan  Abalıoğlu Holding  bünyesinde bir kurum. Abalıoğlu Tekstil, 1991 yılında dedemiz Cafer Sadık 

 

Abalıoğlu tarafından 30.000 iğ kapasiteli bir tesis olarak Denizli’de kuruldu. 1997’de kapasitesini ikiye katlayarak yaklaşık 60.000 iğe çıktı ve bu yatırımla yılda 10.000 ton ‘penye karde’ 

 

ve ‘open end’ iplik üreten bir şirket haline geldi. Firmamız 3-4 sene öncesine kadar sadece pamuk elyafına dayalı, belli numaralara dayalı ipliklere odaklanmış ve standart mal üreten bir 

 

tesis iken son birkaç yıldır Türkiye’de standart mallarda hem yurt içi hem de yurtdışından gelen yoğun rekabet şartlarından dolayı arayışa girdi. Özetle küresel rekabetin yarattığı 

 

dezavantajları ciddi anlamda hisseden yönetimimiz bazı değişimler yapmak zorunluluğunu farketmiş ve 3 ana strateji üzerinde karar kılmıştır: 

1. Ürün çeşitlemesi ile katkı payı yüksek ürünlere odaklanmak. 

2. Standart ve emtia niteliğindeki ürünler için yurtdışında üretim merkezleri oluşturmak. 

3. Üretim dışında ticaret ile büyüme sağlamak.

Son üç yıldır şirketimiz bu stratejiler doğrultusunda ciddi atılımlar yapıyor. Şu anda Mısır’ın İskenderiye şehrinde 2008 başında hayata geçmesini hedeflediğimiz bir tesisin inşaatı devam 

 

ediyor. Bu fabrikada Türkiye, Avrupa ve Mısır pazarları için %100 pamuk ve selülozik elyaflardan iplik üretilecek. Yılda yaklaşık 4.500 – 5.000 tonluk iplik üretim kapasitesi olacak.

 

 

Bunun yanı sıra, ülkemizde de yatırımlarımız devam ediyor. Az önce bahsettiğim gibi katkı payı yüksek, özel ürünler üretmemize olanak sağlayacak şekilde Denizli’deki tesisimizi modernize ediyoruz.

 

Bu yatırımı da yine 2007’nin son çeyreğinde hayata geçirmeyi ümit ediyoruz. Bu yatırımla beraber 3 yıldan bu yana zaten üretmekte olduğumuz tencel® gibi farklı elyaflara yenilerini ilave edeceğiz.

 

Ayrıca ticaret konusundan da bahsetmek istiyorum. Şu anda Tanzanya’dan Tayland’a dünyanın çok çeşitli noktalarından iplik tedarik edip satış kadromuzla Türkiye ve Avrupa pazarlarına 

 

satıyoruz. Burada, kendi tesisimizde üretmediğimiz ya da bazı müşteri gruplarının daha ekonomik fiyat beklentilerinden dolayı ithalat yoluyla kullanabildikleri iplikleri alıp satıyoruz. Bu yolla 

 

yarattığımız ciromuz neredeyse üretimden sağladığımız ciroyu yakalar hale geldi.

 

 

 

Kurulduğu günden beri ürün ve hizmet kalitesinde tavizsiz bir yaklaşım sergiledi firmamız ve bu sayede de alanında istikrarlı, güven yaratan en önemli kuruluşlardan biri haline geldiğimizi 

 

düşünüyorum. Arkamızda hammadde olarak bizi destekleyen 60 yıllık Abalıoğlu Pamuk şirketimiz sayesinde iplik için çok önemli olan düzenli hammadde tedariğini, dünyanın en nitelikli 

 

pamuklarından olan Ege pamuğunun en seçilmişlerini kullanma şansını bulduk. Bu da uzun yıllar müşterilerimiz ve onların müşterileri için rekabet avantajı yarattı. Ancak az önce de 

 

belirttiğim gibi rekabet koşulları bize; sadece güvenilir hammadde tedariğine dayalı stratejimizin artık yetersiz olduğunu işaret etti.

 

 

Türkiye önceden tekstilde akıllıca hareket ederek çok önemli yol katetti. Hem ülke idaresi hem de girişimci Türk insanı; Avrupa’ya yakınlık, pamuk üretimimizin oluşu ve ucuz işçilik gibi 

 

avantajlarımızı o yıllarda devletin sağladığı teşvikler ile birleştirerek Avrupa ve Amerika pazarlarına en karmaşık tekstil ürünlerini bile sağlayabilen bir ülke olduğunu ispatladı. Ancak 

 

Türkiye’nin tekstilde üretim ve satış kapasitesini hala standart emtialaşmış düz ürünler oluşturuyor. Bu ürünler de şu anda ölçek ekonomisine dayalı yani çok büyük kapasitelerde iş 

 

yapan ülkelerde hayat buluyor. Bu ülkelerde genel olarak Türkiye’nin doğusunda ve Uzakdoğu’da yer alan ülkeler. Bu açıdan bakıldığında Türkiye gelmiş olduğu noktada halen AB 

 

ülkelerine göre maliyet avantajına sahip olmakla birlikte Asya ve Uzakdoğu ile karşılaştırıldığında dezavantajlı noktadadır. Gelişen bir ekonomide işçilik maliyetlerinin artması doğaldır 

 

ancak enerji maliyetlerinin bu kadar yüksek olması, özellikle makine yoğunluğu yüksek iplik sektörü için ciddi olumsuzluk teşkil ediyor. Bölgesel teşvik uygulaması da sadece bizi değil 

 

Denizli’de yerleşik tüm kuruluşları olumsuz etkiliyor. Tekstilin istihdam yaratmak konusunda çok etkili bir sektör olduğunu hatırlarsak, sorunu aslında biraz da sosyal açıdan ele almak 

 

gerektiğini düşünüyorum. Sektörde yaşanan bir başka sıkıntı da izlenen yanlış politikalar sonucu ülkemizde bir zamanlar çok kıymetli olan Ege pamuğunun artık çiftçiler tarafından tercih 

 

edilmeyen bir ürün haline gelmiş olması. Pamuğumuz sektörü bu noktaya taşıyan en önemli unsurdu ama şu anda iplikçi için çok pahallı bulunmasına rağmen üretici için kazanç 

 

yaratmaması nedeniyle çok az ekiliyor.

 

 

Aslında durumu sadece Çin değil de tüm doğu ülkeleri olarak ele almak gerekir. Çin, Hindistan, Bangladeş gibi ülkeler iplik üreticileri olarak bizi doğrudan etkilemiyor. Bu ülkeler bizim yurt 

 

içindeki müşterilerimizi ya da onların müşterilerini doğrudan etkiliyor ve biz de dolaylı olarak etkileniyoruz. Bizi doğrudan etkileyen ülkeler, Türkiye’ye doğrudan iplik satan daha çok 

 

Pakistan ve Özbekistan olmak ile beraber en yoğun rekabet, ülkemizin teşvik bölgesinde üretim yapan diğer firmalardan kaynaklanıyor. Zaten hızla artan bu rekabet unsurlarından 

 

hareketle az önce bahsettiğim stratejik kararları uygulamaya koyulduk.